நாங்கள்பட்டினியால்சாகமாட்டோம்.‼️
இலங்கைவாழ் சகோதரமொழி நண்பர்களே, நாங்கள் சாகவே மாட்டோம்.
விலை இன்னும் ஒருமடங்கு அதிகரித்தாலும் நாங்கள் சாகவே மாட்டோம்.
எங்கள் அனுபவங்களை விசாரித்துப்பாருங்கள்.
ஆயிரம் இடம்பெயர்வுகளை சந்தித்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
பலவருடம் மின்சாரமின்றி வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
எரிவாயு என்றால் என்னவென்று தெரியாமல் வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
எரிபொருள் இன்றியும் வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை. தொலைபேசி இல்லாமல் வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
தம்புள்ளை மரக்கறி இல்லாமல் வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
சீனி இன்றி பனங்கட்டியுடன் பிளேன்ரீ குடித்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
டெல்டா_ரெபி)
அங்கர் இன்றியும் வாழ்ந்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
பசளை இன்றியிம் விவசாயம் செய்தோம் நாங்கள் சாகவே இல்லை.
இதையும் சொல்லலாமே சவர்க்காரமின்றி வாழ்ந்தோம் பனங்கழி கொண்டு துவைத்தோம்
அப்பவும் சாகவில்லை இனவாதப்படுகொலையால்மட்டும்அதிகமாகச்_செத்தோம்
வயலுண்டு, தோட்டமுண்டு, பனையுண்டு, தென்னையுண்டு, கடலுண்டு, குளமுண்டு, மீனுண்டு உப்புண்டு பகிர்ந்துண்டுபல்லுயிரோம்பும்பண்புண்டு. நாம் சாகப்போவதே இல்லை.
நெருப்பிலும் நீந்திக் கரைசேர்வோம். உங்களால் இவ்வளவும் தாண்டி நீந்திக் கரைசேர முடியுமானால் மனம் மாறாதிருங்கள்.
**********
இலங்கையில் மக்கள் தற்போது அதியாவசிய பொருட்களுக்காக நீண்ட வரிசையில் காத்திருக்கும் அவலநிலை தோன்றியுள்ளது.
இந்நிலையில் அன்று முள்ளிவாய்க்காலில் நம்மவர்கள் செத்துமடிகையில் வேடிக்கை பார்த்தவர்களுக்கு இன்று ஏற்பட்டுள்ள நிலைகண்டு கவிதையொன்று சமூகவலைத்தளங்களில் வைரலாகிவருகின்றது. அந்தக் கவிதை பின்வருமாறு,
முள்ளி வாய்க்காலில்
கஞ்சிக்காக கோப்பையுடன் நீண்ட வரிசையில்
பிஞ்சுகளெல்லாம் நின்ற போது
நெஞ்சை நிமிர்த்தியே வேடிக்கை பார்தீர்கள்
அக்கினியின் குஞ்சொன்று
விசுக்கோத்து சாப்பிட்டபின்
மார்துளைத்து செத்து கிடந்தபோதும்
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
பிடிபட்ட பெண்டிர்களை நிர்மூலம் ஆக்கிவிட்டு
சிரித்து நின்ற போதும் வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
சாலையோரம் போனவர்கள்
காணாமல் போனபோது
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
வைத்தியசாலைகள் மீது குண்டுகள் பொழிந்த போது
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளிலும்
கந்தக குண்டை வீசும் போது
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
கிழங்குக்காக வரிசையில் நின்றவர்களை
கிளஸ்ரர் குண்டு போட்டு அவிந்த போதும்
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
மருந்தும், மாத்திரையும் உணவும் ,
உடுப்பும் அங்கு அனுப்பாமல் விட்ட போதும்
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
குண்டடிபட்டு இறந்தவள் மார்பில்
குழந்தை முலை சூப்பியபோது
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
வெள்ளைக்கொடியுடன் சரணடைய வந்தோர்
எங்கென்று கேட்டபோதும்
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
முட்கம்பி வேலிகளுக்குள்
முன்னூறாயிரம் பேர் அடக்கி வைக்கயிலும்
வேடிக்கை தானே பார்த்தீர்கள்
அத்தியாவசியம் அனைத்துக்குமாய் இப்போது
நீண்ட வரிசையில் நீங்கள் நிற்கும் போது
எம்மால் உமைப்போல வேடிக்கை பார்க்க முடியவில்லை
மனம் கொதிக்கிறோம்
வேடிக்கை என்னவென்றால்
மேல்சொன்ன எல்லாவற்றையும்
எமக்கு தந்தவர்களால் தான் உமக்கும் தரப்படுகிறது
காலம் எவ்வளவு விரைவாக காட்டும் என்பது இதுதானா!
